De beuk domineert de bossen in de late successie stadia. Ondanks de grote afmetingen en het zware hout werd deze soort beperkt toegepast.
Net als de es lijkt de beuk vooral gebruikt te zijn als lokaal alternatief voor wanneer er geen eik beschikbaar was.
De beuk kan enkele honderden jaren oud worden en leent zich uitstekend voor dendrochronologisch onderzoek. Jaarringpatronen van beuken laten over zeer grote afstand een sterke gelijkenis zien.
Vooralsnog zijn de resultaten beperkt voor de 10e tot 12e eeuw en enkele vondsten uit de 17e eeuw. Dit beperkte referentiemateriaal heeft al wel tot nieuwe dateringen geleid.
De voornaamste beperking voor onderzoek is de relatieve onbekendheid van de mogelijkheden van deze houtsoort.