Grove den (grenen) is een houtsoort die vooral vanaf de 17e eeuw in opmars kwam als alternatief voor eikenhout.
De verspreiding van grove den is zeer uitgebreid in Europa en is een inheemse houtsoort in Nederland. Hier is de soort pas na grootschalige aanplant op arme gronden in de 19e eeuw een algemene soort geworden. Grove den komt hoger en noordelijker voor dan eik en maakt heeft een groot aandeel in de uitgestrekte bossen van Scandinavië. Op continentaal Europa komt de grove den in Duitsland en Polen ook op grote schaal voor.
Het grenenhout dat vanaf de 17e eeuw voor constructiedoeleinden gebruikt werd is overwegend afkomstig uit het zuiden van Noorwegen. Hier waren lange rechte stammen in grote hoeveelheden beschikbaar. Een voordeel van de handel op Noorwegen is dat deze niet via de Sont liep. Daar moest belasting betaald worden en in de 30 jarige oorlog (1618-1648) was de Sont zelfs afgesloten.
Ondanks het feit dat grove den inferieur aan eik werd geacht, doet de den voor dendrochronologisch onderzoek niet onder voor eik. Net als eik kan de den eeuwen oud worden; exemplaren van 300 jaar of ouder zijn niet uitzonderlijk.
Grove den werd vaak als rondhout verwerkt en omdat de duurzaamheid van spint- en kernhout niet zo veel van elkaar verschillen als bij eik, kan de buitenste jaarring (wankant) vaak nog worden aangetroffen zodat een exact kapjaar bepaald kan worden.
Een nadeel van deze houtsoort is dat de boom in slechte perioden zeer smalle jaarringen aanmaakt. Soms is een jaarring zelfs in een deel van de stam afwezig. Alleen door volledige dwarsdoorsnedes langs meerdere trajecten in te meten kan een dergelijke lokaal afwezige jaarring aangetoond worden.
Het spinthout is redelijk goed te onderscheiden van het kernhout, maar het aantal spinthoutringen kan niet geschat worden.
Zelfs als het grenenhout eeuwen geleden gekapt is, kan bij bemonsteren nog steeds een sterke harsgeur vrijkomen.